Bir kız çocuğu bağırıyordu kalabalık içinde...
“Gitmeee...”
Cılız titrek bir ses.Yüzlerce insanın içinde duyuldu yine de .
“Gitmeee...”
Yüreği atan herkeste yara açtı o ses.
Gözleri doldu vicdanı olanların.
Ciğerler parçalandı o tiz o cılız sesin vurgusuyla...
“Gitmeee.”
Koca koca adamların arasında göremedi kimse onu.
Kimsenin görmesini de istemedi zaten.
Sesini duyurmaya çalıştı sadece.
Sesini duysun istedi, ”duyamayacak olan.”
Gitmeee diye bağırdığında “korkma gitmiyorum” diyecek sanıyordu çünkü.
Herkesin sesini bastırdı o yüzden küçük kızın sesi.
Çok güçlü çıktı.
Yanında duran koca adamlardan daha güçlüydü onun yüreği.
Gitmee dedi.
Gözündeki yaşı gördü herkes,ama içindeki acıya kördü hepsi...
Bilmiyordu nereye gittiğini, zaten hiç bilememişti onca uzakta ne işi olduğunu?
Herkesin babası yanıbaşındaydı oysa.
Bayramda, tatilde hatta doğumgününde olamamamıştı yanında.
Adını bile bilmediği bir yerlerden sesini duyarak tanıyordu,
Fotoğraflarıyla büyüdüğünü gösteriyordu.
Ama bugün yakasında taşıdığı fotoğrafın ne anlama geldiğini bile bilmiyordu
Gitmee
Aklının ucunda gelecek avuntusu vardı hep.
Giderken söylemişti annesi ,GELECEKTİ
Gittiği gün söylemişti bir de bugün
Gitmeee..
Gitti artık gelmeyecek bir daha... annesinin sözleri de yetmeyecek artık!
Büyüyecek soracak, arayacak, bir yanıtı isteyecek
Gitmee
“O gün bağırdığım da neden gittin” diyecek, cevabını kimse veremeyecek
Yanında yürüyen koca adamlar yanıtsız bırakacak onu,
Çünkü onun gibi başkaları da haykıracak;
Gitmee
Onları da duyan olmayacak onları da babasız bırakacak hepsi...
